کرب و بلا ای کرب و بلا شهر خدا آواره ام کردی، بیچاره ام کردی
نه بی تو نمیتونم زنده بمونم، منتظر حرکت یک کاروونم
دستم خالیه اما دل دارم، فقیرم و گرفتارم، دل مگه حالیشه؟
قرض میگیرم و میرم کربلا، به پابوس شاه و سقا، هر چی بخواد میشه.
میگن خرج کربلا یک شبه جور میشه، هرچی مصیبته از زائرا دور میشه.
کرب و بلا ای کرب و بلا باید که مجنون شد، وارد میدون شد
باید دل اربابو به دست بیارم، راهم نداد اسم زینبو میارم.
ای که باروونه تحت تسخیرت، قربون برق شمشیرت، دلو مسخر کن.
بی کرب و بلا من نابود میشم، آتیش میگیرم دود میشم، حرفمو باورن.
این غلام روسیاه حرفشو گفته، بمیره خونش به گردنت میوفته.
