و هنگامى که دوران عمر پیغمبرت سپرى گشت وصى و جانشین خود على بن ابى طالب صلوات الله علیهما و آلهما را بهدایت امت برگماشت.
و چون او منذر و براى هر قوم هادى امت بود پس رسول اکرم (ص) در حالى که امت همه در پیش بودند فرمود هر کس که من پیشوا و دوست و ولى او بودم پس از من على مولاى او خواهد بود

 بارالها دوست بدار هر که على را دوست بدارد و دشمن بدار هر که على را دشمن بدارد و یارى کن هر که على را یارى کند و خوار ساز هر که على را خوار سازد

 و باز فرمود هر کس من پیغمبر او هستم على (ع) امیر و فرماندار اوست و باز فرمود من و على هر دو شاخه‏هاى یک درختیم و سایرین از درختهاى مختلفند

 و پیغمبر (ص) على (ع) را نسبت به خود به مقام هارون نسبت به موسى نشانید جز آنکه فرمود پس از من پیغمبرى نیست

 و باز رسول اکرم دختر گرامیش که سیده زنان عالم است به على تزویج فرمود و باز حلال کرد بر على آنچه بر خود پیغمبر حلال بود و باز تمام درهاى منازل اصحاب را که بمسجد رسول باز بود بحکم خدا بست غیر در خانه على

 آنگاه رسول اسرار علم و حکمتش را نزد على ودیعه گذاشت که فرمود من شهر علمم و على در آن شهر علم است پس هر که بخواهد در این مدینه علم و حکمت وارد شود از درگاهش باید وارد گردد

 آنگاه فرمود تو برادر من و وصى من و وارث من هستى گوشت و خون تو گوشت و خون من است

 صلح و جنگ با تو صلح و جنگ با من است و ایمان (به خدا و حقایق الهیه) چنان با گوشت و خون تو آمیخته شده که با گوشت و خون من آمیخته‏اند

 و تو فردا جانشین من برحوض کوثر خواهى بود و پس از من تو اداء قرض من مى‏کنى و وعده‏هایم را انجام خواهى داد

 و شیعیان تو در قیامت بر کرسیهاى نور با روى سفید در بهشت ابد گرداگرد من قرار گرفته‏اند و آنها در آنجا همسایه من‌اند

 اگر تو یا على بعد از من میان امتم نبودى اهل ایمان به مقام معرفت نمى‏رسیدند

 و همانا على بود که بعد از رسول اکرم امت را از ضلالت و گمراهى و کفر و نابینایى به مقام هدایت و بصیرت میرسانید او رشته محکم خدا و راه مستقیم حق براى امت است

 هیچکس به قرابت با رسول (ص) بر او سبقت نیافته و در اسلام و ایمان بر او سبقت نگرفته و نه کسى به او در مناقب و اوصاف کمال خواهد رسید

 تنها قدم بقدم از پى رسول اکرم على راه پیمود که درود خدا بر هر دو و بر آل اطهارشان باد و على است که بر تأویل جنگ میکند و در راه رضاى خدا از ملامت و سرزنش بدگویان باک ندارد

 و در راه خدا خونهاى صنادید و گردنکشان عرب را بخاک ریخت و شجاعان و پهلوانانشان را به قتل رسانید و سرکشان را مطیع و منقاد کرد

 و دلهایشان را پر از حقد و کینه از واقعه جنگ بدر و حنین و خیبر و غیره ساخت و در اثر آن کینه پنهانى در دشمن او قیام کردند...