اگرغرق غم و ماتم و دردید
اگر مثل خزان خسته و زردید
اگر هر چه مفاتیح ست، به لب زمزمه کردید
بدانید؛
دوای غمتان غیر غبار حرم کرب بلا نیست،
نگردید.

عَلی صل عَلی کرب و بلا میکده محترم دوست
قسم بر کرم دم به دم دوست
قسم بر علم و بیرق مشکی غم دوست
به افراشتگی ابدی علم دوست
قسم بر برکات قدم دوست
به چشمان تر و غرق غم دوست
به گیسوی پر از پیچ و خم دوست
بفرموده خداوند:
دل هرکه پریشان حسین شد حرم اوست.
قسم بر حرمی که به هوایش دل غمدیده اسیر است
به دربار کریمی که به پایش کرم و جود فقیر است
به آن گنبد و گلدسته که پیشش همه افلاک حقیر است
و از جاه و جلالش، سر کعبه به زیر است
به زهرا که بفرموده خدا خیر کثیر است
به حیدر که شهنشاه غدیر است
نوشته به در عرش
حسین ابن علی ابن ابیطالب امیر است.

حسین کیست؟
حسین ابن علی دلبر دلخواه
حسین نور، حسین شمس، حسین ماه
حسین اشک، حسین خون، حسین آه
حسین بر سر افلاک زده خیمه و خرگاه
به عرش و به زمین و به زمان شاه
حسین معنی فخر و شرف و جاه
حسین ذکر شب و صبح و سحرگاه
حسین عشق و نزدیک ترین راه، به الله.

سر راه تو نشستم که شوم دست به دامان
اگر قابل راه تو بود جان
فدای تو کنم حضرت سلطان
فدای تو؟ نه، قربان غلامان و محبان
نگاهم کن و خاکم کن و بر خاک بغلطان
قسمت می دهم ای شاه شهیدان
من خسته و نالان و رجز خوان
به علمدار رشیدت، شیر سرخ عربستان
وزیر شه خوبان
که بود صاحب عِلم و عَلم و بیرق و سیف و حشم و
بارغم اندر لقبش ماه بنی هاشم، عباس، ابالفضل
که خون پیش قدم های شریف تو بریزم
ز دل ناله برآرم که عزیزم
الهی همه ایل و تبارم به فدایت
حسین جان همه دار و ندارم به فدایت
قسم می دهم ارباب خدا را
که مگذار به دل داغ طواف حرم کرب و بلا را