پيام دوستان
+
برتولت برشت در کتاب زندگي گاليله ميگه* " کساني که نانشان آمادست نميخواهند بدانند که نان چگونه پخت ميشود آنها ترجيح ميدهند شکرگزار خداوند باشند تا نانوا" *
همابانو
103/8/29
*قاصدك*
به نظرم برتولت کاملا درست ميگه ما نون رو ميخوريم و کاري نداريم که چطوري درست ميشه فقط خدا رو شاکريم و هميشه هم نون داريم! بنابراين اگه ما زندگي خودمون رو با اين فرمول تو جدول تناسب بذاريم ميشه خدا رو به خاطر چيزايي که دوست داريم داشته باشيم اما نداريم هم شکر کنيم! طوري که انگار اونا رو تو مشتمون داريم تا خداي بزرگ واسمون فراهمشون کنه.
* راوندي *
103/8/28
به يقين رسيدن اينگونه است اما بطور کلي ديد انسان به همه چيز فرق ميکند هر کار خوبي که انجام دهيم انجام وظيفه و کوچکترين گناهان بزرگترين خطاها محسوب ميشود ضمن اينکه انسان بطور دائم احساس تکليف ميکند که بايد چه کاري انجام دهد تا رضايت خدا را فراهم کند . در مورد هر چيز احساس تکليف ميکنيم و خود را به آب و آتش ميزنيم . اما ديگر هيچ پيام و راهنمايي نيست .
سالها فکر ميکردم اينهايي که شبهاي چهارشنبه به قصد زيارت حضرت ولي عصر عج چهل بار مشرف ميشن جمکران وقتي ايشان را زيارت کردند بعدش چگونه ميخوان زندگي کنند که مشابه اين اتفاق براي خودم افتاد و هر کار نيکي که انجام ميدم هيچ بنظرم مياد و هر خطايي که ميکنم هر چند مختصر مدتها خودم رو سرزنش ميکنم . البته اتفاقاتي افتاد که او صلاح ديد مرا هدايت کند که اگر نمي‌کرد شايد مرده بودم و اين را خداوند نمي‌خواست :)
* راوندي *
103/8/28
دنياي بچگي چون دنياي بدون آلام و آلايش و تلاطم هست... دلگويه ات در حينِ دل انگيزي ، دردي ظريف داشت..
{a h=banoyedashteroya}هما بانو{/a} سلام بانو . ممنون از اظهار نظرتون. به قول دافنه دوموريه کاش ميشد خاطرات شيرين رو مثل عطر تو يه شيشه جا بديم و هر موقع دلمون خواست يه بار ديگه عطر اون لحظه ها رو بو کنيم ...
{a h=ravandi} راوندي {/a} درست ميفرماييد .بعضي هامون هم مثل من تو حاشيه هاي زندگي گم شديم و زندگي کردن رو از ياد برديم
در انتظار آفتاب
103/8/23
+
با سلام خدمت دوستان قديمي و جديد.
اين روزا اراجيفي از عده اي معلوم الحال ميشنويم که لازم شد چند نکته اي رو عرض کنم .شايد پراکنده شنيده باشيد که بعضي از فوتباليستهاي بيسواد و يکشبه به پول و ثروت رسيده و هار شده و همينطور بازيگران تاتر و سينما که افسار پاره کرده اند اراجيفي گفتن که ضمن نمايان شدن ماهيت پست و حقير و فطرت غربدگدايانه شان نمک نشانسي و خدا نشناسي شان هم بيشتر از بيش نمايان شد ادامه...
در انتظار آفتاب
103/8/20
روي سخنم بيشتر با اون حرام لقمه اي هست که يک فوتباليست وطن فروش و بي غيرت را قهرمان ملي خطاب کرده و از اون مانند يک بز تبعيت ميکند .اي وطن فروشهاي بي غيرت قهرمان ملي کشور ما اون نوجوان 17 ساله بود که وقتي ميخواست بره تو ميدون مين پوتينهاشو از پاش دراورد و داد به دوستش،و گفت اينارو از تدارکات تازه گرفتم حيفه پاره بشن بيت المال هستن و با پاي برهنه رفت روي مين و شهيد شد . اي بي همه چيزها ...
اي بي همه چيزها قهرمان ملت ما اون کساني هستن که هنوز که هنوزه بعد دها سال استخونهاي مبارکشون رو از زير خروارها خاک پيدا ميکنن و براي مادر پيرشون ميارن مادري که سالهاست چشم انتظاار يک استخوان کوچک و نشاني از پاره تنشه .نه توي بي،شرفي که پوست و استخونت از مال حرام تشکيل شده و اينروزا به مقدسات بي حرمتي ميکني و احکام شرع مقدس اسلام رو دخالت در آزادي ميدوني ...
+
بسم رب المعصومه
*ذره ذره آب شد قند زيارت شما در دلم*
طبق وعده ي داده شده (جمکران-قم)نايب الزياره ي همه ي بزرگواران پارسي بلاگي
مخصوصا خانم هايي که در طرح قرائت سوره ي نور شرکت داشتن*(پاکي، نورالزهرا، گل نرگس، شيدايي، مجاور آقا، سنا، تشنه، حرف دل، دلآرام، ربيع القلوب، قافيه باران)* بودم.
پي نوشت:
عکس اول ديشب جمکرانِ برفي :)
عکس دوم:قم پل آهنچي
اون خط خطي سفيدها هم برفه:)
اظهر
همابانو
103/8/17
+
نمي دانــم چـــــرا . . .
بيــن ايــن همــه آدم
پــيــله کــرده ام
بــه " تـــو " !!
شــايـــد
فــقط با تــو
پــروانــه مي شـــوم…
همابانو
103/8/16
+
[تلگرام]
استاد دلها هنوز #مستاجر است اما
مسئوليني که در کاخ‌هاي چندهزارمتري ملتي را به بيچارگي کشيده‌اند هديه ناچيز هواداران ميليوني براي اجاره سرپناه پناهيان را کنار نام طبري مي‌آورند
طبري رفيق شما مسئولين است نه #پناهيان_بي_سرپناه
استاد پناهيان هنوز هم مستاجر هستند و خانه‌اي که رسانه هاي دروغ‌پراکن اصلاح طلب و ضدانقلاب و بهاري از آن دم مي‌زنند آپارتمان کوچکي بوده که استاد در همان جا نيز ساکن نشده‌اند و امروز در يکي از شهرک هاي اطراف تهران مستاجر هستند
پ‌ن
طوفان عاشورائيت لرزانده کاخ ظلم را
بايد هم آتش افکنند بر سرپناهت ياحسين
@mostazafen
همابانو
103/8/16
+
[تلگرام]
*تلنگر*
خوب است آدمي
جوري زندگي کند که آمدنش
چيزي به اين دنيا اضافه کند…
و رفتنش چيزي از آن کم …!
حضور آدمي بايد وزني در اين دنيا داشته باشد...
بايد که جاي پايش در اين دنيا بماند
آدم خوب است که آدم بماند و آدم تر از دنيا برود.
نيامده ايم تا جمع کنيم
آمده ايم تا ببخشيم،
آمده ايم تا عشق را ؛
ايمان را ؛
دوستي را ؛
با ديگران قسمت کنيم و غني برويم
آمده ايم تا جاي خالي را پر کنيم...
که فقط و فقط با وجود ما پر ميشود و بس!
بي حضور ما نمايش زندگي چيزي کم داشت...
آمده يم تا بازيگر خوب صحنه زندگي خود باشيم.
همابانو
103/8/15
+
هيچيم و هيچکس نخرد هيچ را به هيچ...
اي روزگار ، درگذر از چون و چند ما...
.
.
.
طالب آملي
هايدي
103/8/13
روزگار با قيمت گذاري ارزش فردي را تعيين نمي کند هيچ بودن دليل پوچ شدن نيست آدم بايد از من خالي شود در منيت يار عيان و پيدا شود تا از من خود خالي نشوي چگونه با من او مبتلاي يافتن خويش شوي مردم نامي شدم و بار ديگر مي ميرم و آنجاست که هر چه خواهد او
{a h=u4e46d74210332323}sobhan{/a} درود بر کاربر قديمي سبحان . شما را کسي فراموش نمي‌کند چون با يک کلمه دل خوش موجبات دلسردي کاربران را فراهم کرديد و هيچ ايده تازه اي هم از خود بروز نداديد تا بفهميم چگونه ميشود الکي خوش نبود . خود من يکي از همانهايي هستم که مطرح کرديد دارد دست و پا مي زند اما هيچوقت دليل آنرا متوجه نخواهيد شد . حالا هم که لب به سخن گشوديد
{a h=u4e46d74210332323}sobhan{/a} بسيار دير شده و خودتان مي‌بينيد که مثل سابق نيست اما خود من احتياج به حضور هيچکسي ندارم و اگر هم پستي در اين باب گذاشته ام فقط بخاطر همان چند نفري بود که حضور دارند . بنظرم دست از آن وبلاگ و کاربري قبلي بردار و با همين که آمدي بيا ببين اينجا چه امکاناتي دارد که از آن بي خبري :)
+
گفتم از کار برد مرا خنده کردنت
خنديد و گفت من به تو کاري نداشتم ...
.
.
.
وحشي بافقي
هايدي
103/8/13
ولي هرچه بود کار ما بود با آن يار شيرين سخن و گلگون سيماي باشرف و با صلابت اش آنکه از ثمرات آن شجره طيبه اهل بيت ولايت و امامت باشد که ميشود ختم به ظهور منجي عالم بشريت مهدي مصطفي عج جانم به طريق و به وجود پاکش روان بر شمشير جهاد در رهش چگونه شود کارش با ما به پايان رسد آنجا که اميد وصالش بر ما خاتم به هيج فرض و هيچ دليل و منظري ختم و به پايان نرسد الي بعد شفاعت اش
+
#معرفي_کتاب
*راض ِبابا*
«راضِ بابا» روايت شخصيت دختري نوجوان است. دختري که تمام تلاشش را به کار
مي‌بندد تا در زندگي اول باشد. در شانزدهمين بهار عمرش حادثهاي رخ ميدهد و
او را در رسيدن به خواستهاش کمک ميکند؛ انفجاري که در سال 1387 در حسينيه
سيدالشهداي شيراز رخ داده و نقطه اوج زندگي او را رقم مي‌زند.
2-اشراق
103/8/13
شهيد راضيه کشاورز 11 شهريور 1371 در ظهر گرم تابستاني هم‌زمان با نواي
اذان ظهر در مرودشت شيراز به دنيا آمد. والدينش به خاطر ارادتي که به خانم
فاطمه زهرا (سلام الله عليها) داشتند نام راضيه را برايش برگزيدند.
روزها يکي پس از ديگري سپري مي‌شدند. راضيه بزرگتر ميشد و با وجودش شور و
نشاط مضاعفي به خانه مي‌بخشيد. از همان کودکي روحيه‌اي شاداب و پرشور و
نشاط داشت و لطافت و مهرباني‌اش به وضوح در برخورد با اطرافيان آشکار بود.
راضيه تا قبل از بهار 16 سالگيش موقعيت هاي چشمگيري را در زمينه ورزش
کاراته، مسابقات قرآن و درس و تحصيل کسب کرد.
متاع تو را جز شيرين و ليلي کس خريدار نمي‌شود مفت هم بفروشي کس نمي برد گران هم بدهي جز شيرين و ليلي نازش نمي خرد فکر بازار مباش جنس قيمي فقط خواهان يوي دارد درد تو را دوم کس نمي خرد خوش باش که وقت احتساب عشق مفت را ارزان کس نمي برد جز معشوق اين متاع تو قيمت ندارد خريدار دل ندارد تنها دلبر دل مي خرد شاه دل تنها اس ميخرد
